اگر سن خاصی دارید احتمالا ساعت چرم مردانه را جزء ضروری کمد لباس خود می دانید. اما آیا شما را شگفت زده خواهد کرد که بدانید همیشه اینطور نبوده است؟
اگر چنین است، خود را آماده کنید تا ذهن خود را منفجر کنید: در واقع، کمتر از 100 سال است که ساعت های چرم مچی به طور گسترده استفاده می‌شوند.
برخی از ناظران روند فکر می‌کنند که ساعت های چرم ممکن است در حال حاضر از مد افتاده‌اند و با فناوری پیشرفته به زباله‌دان تاریخ رفته‌اند.
به هر حال، وقتی تلفن های هوشمند ما و حتی ابتدایی ترین تلفن های همراه — زمان را با دقت بیشتر به ما می گویند، چه کسی به ساعت مچی نیاز دارد؟
آیا ساعت‌های مچی می‌توانند چیزی بیش از یک مرحله نسبتاً مختصر فن‌آوری،کنجکاوی و تاریخی تبدیل شده، چیزی مانند پخش‌کننده‌های نوار هشت آهنگی و باجه‌های تلفن را نشان دهند؟
یا ساعت سازان به دنبال راه هایی هستند که مردم را به خرید و بستن ساعت روی مچ خود نگه دارند؟
آینده ساعت‌های مچی زمانی ضروری ممکن است در وهله اول به دلایلی باشد که ما ساعت می‌پوشیم و این دلایل ممکن است مانند قرن بیستم، زمانی که ساعت‌های مچی برای اولین بار محبوبیت پیدا کردند، امروز نباشد.
زمان آنقدر در زندگی ما نقش دارد که درک این موضوع سخت است که تا قرن هجدهم، بیشتر مردم زیاد به زمان فکر نمی کردند.
در بیشتر تاریخ بشر، ما زمان را با تغییر فصول و موقعیت خورشید در آسمان مشخص کردیم. مردم از علائم طبیعی برای پیگیری آنچه که باید بدانند و انجام دهند استفاده می کردند.
هنگامی که گروه‌هایی از مردم به دلایل مختلف برای مثال خدمات مذهبی در زمان‌های معینی جمع می‌شدند، ساعت‌های عمومی، شاید با زنگ‌های دستی، در اختیار داشتند تا به آنها هشدار دهد.
حس کمی وجود داشت که بیشتر افراد نیاز به پیگیری دقیق زمان یا حداقل بر حسب دقیقه و ثانیه داشته باشند همانطور که ما امروز انجام می دهیم.
