اولین گسترش در تولید پلیمرهای صنعتی یا کیسه زباله زرد بزرگ در سال 1940 میلادی صورت گرفت و از آن زمان تاکنون درصد مصرف و ضایعات پلاستیک های سخت افزایش چشمگیری داشته است.
از این رو فرآیند بازیافت زباله های سخت پلاستیکی در دهه های اخیر مورد توجه محققان قرار گرفته است و انگیزه این تحقیق نیز تغییرات مداوم در مسائل زیست محیطی است. پلاستیک در زندگی روزمره ما در چندین زمینه استفاده می شود.
از گلخانه ها، پوشش های آلی محافظ، رنگ و سیم گرفته تا بسته بندی، خودکار، کاور، کیسه و ظروف، دلیل وجود چنین مقادیری زباله پلاستیکی جامد است.
در ایالات متحده، ضایعات پلاستیکی سخت موجود در ضایعات فولاد خانگی از 11 درصد در سال 2002 به 12 درصد در سال 2007 افزایش یافت.
ترموپلاستیک ها حدود 80 درصد به کل مصرف پلاستیک کمک می کنند و در اهداف پلاستیکی مشابه بسته بندی با کیسه زباله استفاده می شوند.
همچنین در مصارف غیر پلاستیکی مانند الیاف و روکش های نساجی استفاده می شوند، در حالی که پلاستیک در تمام زباله های پلاستیکی جامد، همه ظروف وجود دارد.
مطالعات اخیر در انگلستان نشان داده است که زباله های پلاستیکی سخت 7 درصد از کل زباله ها را تشکیل می دهند و بسته بندی با کیسه زباله 37 درصد از کل مصرف پلاستیک در اروپا و 35 درصد در سطح جهان را تشکیل می دهد.
آزمایش‌ها منجر به چندین روش اقتصادی و زیست‌محیطی مناسب برای تصفیه و بازیافت زباله‌های پلاستیکی سخت شده‌اند.
صنعت پلاستیک و کیسه زباله با موفقیت راه هایی را برای استفاده از فناوری برای تصفیه و بازیافت ضایعات محصولات استفاده شده شناسایی کرده است.
یک استراتژی مدیریت یکپارچه زباله جامد باید برای مقابله با محصولات پلاستیکی و روش های تصفیه زباله های پلاستیکی جامد ایجاد شود. عملی در نظر گرفته شده است بازیافت با کیسه زباله یک عمل دائمی است.
اما استفاده از استراتژی‌های مدیریت یکپارچه پسماند جامد، توسعه مستمر بیشتری را به استفاده از منابع انرژی می‌دهد.
استراتژی‌های گروه ارزیابی چرخه عمر به انتخاب و بکارگیری فناوری‌های مناسب برای دستیابی به اهداف و پروژه‌های دفع زباله کمک می‌کند.
