کود (انگلیسی آمریکایی) یا کود (انگلیسی انگلیسی؛ تفاوت‌های املایی را ببینید) هر ماده‌ای با منشأ طبیعی یا مصنوعی است که به خاک یا بافت‌های گیاه برای تأمین مواد مغذی گیاه اعمال می‌شود.
کود مایع 20 لیتری ممکن است از مواد آهکی یا سایر اصلاحات غیر مغذی خاک متمایز باشند. منابع زیادی از کود مایع، چه طبیعی و چه به صورت صنعتی تولید شده وجود دارد.
برای اکثر روش‌های کشاورزی مدرن، کوددهی بر روی سه عنصر درشت مغذی اصلی تمرکز دارد: نیتروژن (N)، فسفر (P) و پتاسیم (K) با افزودن گاه به گاه مکمل‌هایی مانند آرد سنگ برای ریز مغذی‌ها.
کشاورزان کود مایع را به روش های مختلف اعمال می کنند: از طریق فرآیندهای استفاده خشک یا گلوله ای یا مایع، با استفاده از تجهیزات بزرگ کشاورزی یا روش های دستی.
لقاح از نظر تاریخی از منابع طبیعی یا ارگانیک حاصل شده است: کمپوست، کود حیوانی، کود انسانی، و کود مایع مواد معدنی برداشت شده، تناوب زراعی و محصولات جانبی صنایع انسانی و طبیعت (مانند ضایعات پردازش ماهی، یا آرد خون حاصل از کشتار حیوانات).
با این حال، از قرن نوزدهم، پس از نوآوری در تغذیه گیاهان، صنعت کشاورزی حول کودهای مصنوعی ایجاد شد. این انتقال در دگرگونی سیستم غذایی جهانی مهم بود و امکان کشاورزی صنعتی در مقیاس بزرگتر با بازده محصولات زیاد را فراهم کرد.
فرآیندهای شیمیایی تثبیت نیتروژن مانند فرآیند هابر در آغاز قرن بیستم، که با ظرفیت تولید ایجاد شده در طول جنگ جهانی دوم تقویت شد به رونق استفاده از کودهای نیتروژن منجر شد.
در نیمه دوم قرن بیستم، افزایش استفاده از کود مایع نیتروژن (افزایش 800 درصدی بین سال‌های 1961 تا 2019) یکی از مؤلفه‌های حیاتی افزایش بهره‌وری سیستم‌های غذایی متعارف (بیش از 30 درصد سرانه) به عنوان بخشی از آن بوده است.
استفاده از کود مایع مصنوعی و صنعتی منجر به تعدادی از اثرات زیست محیطی، ایجاد آلودگی آب و اوتروفیکاسیون ناشی از رواناب تغذیه ای، کربن و سایر انتشارات حاصل از تولید کود و معدن، و آلودگی و آلودگی خاک شده است.
انواع مختلفی از شیوه های کشاورزی پایدار را می توان برای کاهش اثرات زیست محیطی استفاده ازکود مایع در کنار سایر اثرات زیست محیطی کشاورزی اجرا کرد.
